In memoriam

Een heemkundige kring is geen eiland en wordt af en toe ook getroffen door de harde wetten van het leven. Wij verloren tijdens ons dertigjarig bestaan meerdere bestuursleden die het tijdelijke inwisselden voor het eeuwige. Zij worden nog steeds gemist.

 

drukker
Jules Wuyts

Op 12 november 2020 nam de long-time drukker van Beverlo, de sociale figuur van de lokale middenstand, de levensgenieter die overal graag bij was, de orgelist bij uitstek, de man die de Beverlose kerken liefhad, afscheid van ons. Zijn naam : Jules Wuyts, een naam die in het dorp een lemma geworden was.

Jules stond middenin het leven. Dagelijks bereikbaar in de drukkerszaak in de Dorpsstraat, altijd bereid om een praatje te slaan, steeds goedgezind, onmiddellijk mee in een gesprek over het verleden… Hij trad toe tot de Heemkundige Kring op hoge leeftijd maar woonde alle vergaderingen bij en hij liet meermaals zijn stem horen. Dan begon hij anekdotes op te diepen en hingen wij hem aan zijn lippen. Vertellen deed hij in geuren en kleuren, met vaak een monkellachje om wat ooit gebeurd was. Die bron is nu gestopt en dat zullen we in de nabije toekomst voelen.

Jou stoel aan de vergadertafel in Korspel, wanneer Heemkunde-Beverlo er samenkomt, zal steevast worden klaargezet, maar leeg blijven staan. Verweesd, zoekend naar jouw imponerende persoonlijkheid…

 

René Helsen
René Helsen

Op 4 januari 2019 overleed onze vriend René Helsen. Hij was jarenlang betuurslid van de heemkundige kring en manifesteerde er zich als een joviale, sympathieke, stille werker op wie wij altijd konden rekenen. Hij vervoegde de kring op 26 oktober 1992 en stelde zich voor als inwoner van Korspel en onmiddellijk beseften wij dat we hem broodnodig zouden hebben.

Op het einde van onze maandelijkse bijeenkomsten organiseren wij al jaren een afsluitende vragenronde om iedereen aan bod te laten komen. Reeds lang wisten we wat ons te wachten stond zodra René aan de beurt kwam. Altijd weer had hij Korspelse documenten bij zich (diploma’s, oude menu’s, vergeelde programma’s van voorbije activiteiten, …).  Hij legde ze voor en stelde ze ter beschikking van Heemkunde-Beverlo. Hoeveel keren hebben we ons niet afgevraagd waar René die dingen vandaan haalde; op welke manier hij ze vond!  Dat is alleen maar mogelijk geweest door zich onder de Korspelaren te bewegen en bepaalde heem- en geschiedkundige thema’s aan te kaarten.  De minzame persoonlijkheid van René deed dan de rest.

Begin 2019 verloor de Kring een trouwe vriend, een gedreven heemkundige en een fijne gezel.

 

 

Louis Vandermeeren
Louis Vandermeeren

Onze (ere)voorzitter Louis Vandermeeren ontviel ons in het voorjaar van 2016, bijna 98 jaar oud. Als voormalig onderwijzer in Beringen-Mijn en gemeenteontvanger van Beverlo (later Beringen) stond hij met beide voeten in de dagelijkse realiteit. Bij leven gold hij als een wandelende encyclopedie van de geschiedenis van Beverlo tijdens de 20ste eeuw. Zijn deur stond steeds open voor wie daaromtrent informatie wou. Tevens stond hij jarenlang aan de basis van tal van verwezenlijkingen die Beverlo ook vandaag nog kenmerken. Dat deed hij niet alleen beroepshalve, maar ook omdat hij zijn geboortedorp liefhad.

Zonder Louis Vandermeeren zou Beverlo er in de vorige eeuw anders, schraler hebben uitgezien. Zoals een trouwe lezer van ons tijdschrift ‘Erfwacht’ het uitdrukte tijdens de uitvaart : ‘Louis was Beverlo en Beverlo was Louis’. Daar is geen woord van overdreven.

 

 

 

 

Fons Fonteyn
Fons Fonteyn

Toen Fons Fonteyn tot ons bestuur toetrad, ontpopte hij zich onmiddellijk tot een gedreven, enthousiaste werker die ideeën te over had. Nooit moest je hem pramen om een artikel voor Erfwacht te schrijven.  Was er een vrijwilliger nodig om één of andere activiteit op zich te nemen, dan stak Fons steeds als eerste de hand op. Fons ademde heemkunde en geschiedenis.

Ook op de laatste vergadering in januari 2014 voerde hij geconcentreerd het woord. Een zoveelste verhaaltje had hij net afgegeven aan François Cruysberghs, de samensteller van Erfwacht. Bij Fons zaten nog een aantal plannen in de pijplijn, maar die zou hij de volgende maand wel uit de doeken doen … Helaas, die volgende maand kwam er niet meer. Enkele weken later vernamen wij zijn schielijk overlijden.

Nooit zullen we Fons-in-pitteleer nog voor de microfoon zien staan als hij onze heemkundige avonden modereert. Het doet raar aan!

 

 

 

 

Julien Put
Julien Put

Van Meester Put weten zijn talloze oud-leerlingen dat hij tijdens zijn onderwijzersloopbaan al danig geïnteresseerd was in de geschiedenis van Beverlo. Het verwonderde dan ook niemand toen hij in de tachtiger jaren van de vorige eeuw eigenhandig een boek samenstelde over het dorpsonderwijs (‘Het verhaal van een school’) en het was nog veel vanzelfsprekender dat hij in 1990 toetrad tot het bestuur van de prille heemkundige kring.

Meester Put was een aimabele persoonlijkheid die subtiel vele suggesties gaf (de titel van ‘Bjèvel Boven!’), een boek samenstellen over Clemens Vanderstraeten (in uitvoering …). Regelmatig kwam hij terug op het bombardement van de Zuidstraat in 1944, waarbij hij na de feiten één van de eerste hulpverleners was om de gewonden bij te staan.  De Meester kon door een zwakke gezondheid niet altijd de vergaderingen bijwonen, maar hij bleef ook op andere manieren in nauw contact met het hele bestuur en schreef geregeld zijn artikeltje.

 

 

 

 

Louis Lefèbvre
Louis Lefèbvre

Louis Lefèbvre was onze ’technocraat’. Deze geboren en getogen Korspelaar had magische handen en hielp ons bij onze veelvuldige tentoonstellingen vaak uit de nood. Alles kon je hem vragen : schildersezels vervaardigen, expositiekasten in mekaar timmeren, …. Wanneer moet het gereed zijn, vroeg hij dan. Als wij ‘gisteren’ hadden geantwoord, dan had hij het nog voor mekaar gekregen!

Bij Louis lag de parochie Korspel in de bovenste la. Vooral de eeuwenoude Sint-Antoniuskapel bewonderde hij als geen ander. Toen het retabel van de kapel in de negentiger jaren een tijdlang in de restauratieateliers te Antwerpen onder handen werd genomen, was hij geweldig ongerust: zou het nog terugkomen? Louis werd echter gerustgesteld: het kunstwerk kwam terug, mooier dan ooit!

Vandaag horen wij nog de sappige manier waarop Louis anekdotes kon vertellen. Langzaam, doorspekt met vele bijvoeglijke naamwoorden, beetje bij beetje de spanning opdrijvend en finaal voor een ‘clou’ zorgen. Aan Louis ging een cabaretier verloren…

 

 

 

 

Albert Mulders
Albert Mulders

 

Onze boekhouder Albert Mulders was er bij van in het begin. Van zijn financiële verantwoordelijkheid maakte hij een erezaak. Zorgzaam hield hij de vinger op de knip. Wijzelf durfden al eens ‘met geld gooien’ als de heemkundige situatie dat vereiste, maar Albert was ons levende geweten. Hij legde de gezonde basis waarmee de kring ook in 2015 verder boert.

Albert bedacht de titel van ons informatieblaadje en had een zwak voor de geschiedenis van Beringen-Mijn.