Toen Fons Fonteyn tot ons bestuur toetrad, ontpopte hij zich onmiddellijk tot een gedreven, enthousiaste werker die ideeën te over had. Nooit moest je hem pramen om een artikel voor Erfwacht te schrijven. Was er een vrijwilliger nodig om een of andere activiteit op zich te nemen, dan stak Fons steeds als eerste de hand op. Fons ademde heemkunde en geschiedenis.
Ook op die laatste vergadering in januari 2014 voerde hij geconcentreerd het woord. Een zoveelste verhaaltje had hij niet afgegeven aan François Cruysberghs, de samensteller van Erfwacht. Bij Fons zaten nog een aantal plannen in de pijplijn, maar die zou hij de volgende maand wel uit de doeken doen … Helaas, die volgende maand kwam er niet meer. Enkele weken later vernamen wij zijn schielijk overlijden.
Nooit zullen we Fons-in-pitteleer nog voor de microfoon zien staan als hij onze heemkundige avonden modereert. Het doet raar aan!