Hoe vaak hebben wij in ons tijdschrift of bij andere gelegenheden de loftrompet gestoken over die prachtige Sint-Lambertuskerk van Beverlo-Dorp? Vooral sinds de recente restauratie, die jaren duurde, oogt de kerk weer als nieuw. Nochtans dateert ze al van 1784. Het voormalige kerkgebouw werd in 1777 een prooi van de vlammen en de heropbouw van de kerk begon vele jaren later.
De kerkraad van Beverlo heeft in de restauratie een grote hand gehad. Paul Ooms en zijn team zorgen niet alleen voor de broodnodige centen, zij hebben ook oog voor wat er precies moet gerenoveerd worden. Ze hadden bijvoorbeeld het grote kerkorgel, dat al jaren buiten strijd was en vervangen door een kleiner, handiger model, gerust aan zijn lot kunnen overlaten. Het stond op het doksaal en deed er niemand kwaad. Naar neen, de kerkraad vond dat de hemelse orgelklanken opnieuw uit dat historische instrument moesten klinken. En zo geschiedde!
Ook de kruisweg had kunnen blijven zoals pastoor Tabruyn het in een vorige restauratiefase (1958) had voorzien : een basreliëf wordt namelijk niet apart beschilderd, maar krijgt dezelfde kleur als de rest van de kerkmuur. Toch herinnerde iemand van de kerkraad zich dat de 14 Statiën ooit wél waren ingekleurd. En die originele kleuren werden uiteindelijk opnieuw bovengehaald. De aanblik is prachtig!
Nu weer volk in de kerk krijgen, maar dat is ook de zorg van de kerkraad. Elke restauratieperiode werd afgesloten met een bijeenkomst, waarop de restaurateurs uitleg gaven over het geleverde werk Regelmatig worden de kerkelijke kunstschatten tentoongesteld en toen het orgel was hersteld, werden de kerkgangers vergast op een heus orgelconcert, uitgevoerd door gerenommeerde musici. De kerk van Beverlo leeft!